تنها انسان...
تنها انسان گریان نیست
من دیده ام پرندگان را
من برگ و باد و باران را گریان دیده ام
تنها انسان گریان نیست
تنها انسان نیست که می سراید
من سروده ها از سنگ ‚ نغمه ها از گیاهان شنیده ام
من خودم شنیده ام سرودی از باد و برگ
تنها انسان سرود خوان نیست
تنها انسان نیست که دوست می دارد
دریا و باران ‚ خورشید و کشتزاران یکسر عاشقانند
تنها انسان نیست
تنها انسان تنهایی بزرگ است
انسان مرگرای
اندیشه های مرگش ویرانگر...
آفتاب میشود..........
نگاه نگاه کن که غم درون دیده ام
چگونه قطره قطره آب میشود
چگونه سایه ی سیاه سر کشم
اسیر دست آفتاب میشود
نگاه کن
تمام هستی ام خراب میشود
شراره ای مرا به کام میکشد
مرا به اوج میبرد
مرا به دام میکشد
نگاه کن
تمام آسمان من
پر از شهاب میشود
تو آمدی ز دور ها و دور ها
ز سرزمین عطر و نور ها
نشانده ای مرا کنون به زورقی
ز عاج ها ز ابر ها بلور ها
مر اببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعر هاو شور ها
به راه پر ستاره میکشانیم
فرا نر از ستاره می نشانیم
نگاه کن
من از ستاره سوختم
لبالب از ستارگان تب شدم
چو ماهیان سرخ رنگ ساده دل
ستاره چین برکه های شب شدم
چه دور بود پیش از این زمین ما
به این کبود غرفه ها ی آسمان کنون
به گوش من دوباره میرسد
صدای تو
صدای بال برفی فرشتگان
نگاه کن که من کجا رسیده ام
به کهکشان به بیکران به جاودان
کنون که امدیم تا به اوج ها
مرا بشوی با شراب موج ها
مرا بپیچ در حریر بوسه ات
مرا بخواه در شبان دیر پا
مرا دگر رها مکن
مرا از این ستاره ها جدا مکن
نگاه کن
که موم شب به راه ما
چگونه قطره قطره آب میشود
صراحی سیاه دیدگان من
به لای لای گرم تو
لبالب از شراب خواب میشود
به روی گاهواره های شعر من
نگاه من
تو میدمی و آفتاب میشود
فروغ فرخزاد
قسمتی از شعر تولدی دیگر از فروغ فرخزاد و با دستخط او....